Afvallen met coeliakie

In het kader van #wijbloggenglutenvrij wordt er vandaag door de gluten vrije bloggers die meedoen geschreven over “afvallen/aankomen als je glutenvrij eet”. Onderaan mijn blog vind je een lijstje met alle deelnemers die vandaag over dit onderwerp schrijven, maar daar kom je vanzelf als je mijn blog eerst leest :).

Voor mij is het onderwerp van vandaag heel actueel. Ik ben vandaag precies een half jaar glutenvrij en mijn gewicht heeft mij in dat halfjaar behoorlijk weten te verassen. En helaas niet zoals ik dat graag had gezien. Ik ben dan ook hard bezig te zien hoe ik beweging krijg in de weegschaal. (En nee, dan bedoel ik niet dat ik hem het raam uit ga gooien. Dat is te makkelijk)

Tot ongeveer mijn 18e jaar kon je zo ongeveer door me heen kijken. Ik was was buitengewoon sportief, liep vanaf mijn 12e jaar elke avond 10 kilometer hard, trainde 2x per week en voetbalde in het weekend. Ik was echter ook zeer prestatiegericht en toen ik voelde dat het professionele voetbal er niet meer in ging zitten was ik wel klaar met de sport. Ik deed het al die jaren graag, maar toen het doel onbereikbaar werd was de lol er ineens vanaf. Langzaam maar zeker werd ik als beloning voor dat stoppen zwaarder.

In 1993 had ik een nieuw doel, trouwen. En ik vond dat ik dan toch wel een beetje netjes in dat pak moest passen. Zonder al te veel moeite lukte dat prima. Op de dag van ons huwelijk woog ik precies 67 kilo. Geen slechte score voor iemand van 1,66 meter.

In de jaren daarna nam mijn gewicht langzaam toe. Ik deed er niets bijzonders voor en had geen idee hoe het kon. Ik drink niet en ik eet ten opzichte van andere mensen erg saai. Voor mij bijvoorbeeld geen aangeklede hamburger, maar gewoon een broodje en het vlees. De saus en dergelijke lust ik niet. En als ik naar collega’s en vrienden kijk vraag ik me altijd af waarom zij zoveel kunnen eten zonder dat ze zwaarder worden. Natuurlijk, ik snoep wel eens en lust ook best een stuk gebak, maar ten opzichte van anderen was het me altijd een raadsel waarom ik zo zwaar was geworden.

Een half jaar geleden werd de diagnose coeliakie gesteld. Nadat ik de eerste informatie tot mij had genomen had ik al snel een a ha moment. Mijn omvang en gewicht zouden wel eens te maken kunnen hebben met de coeliakie. Een afspraak met de diëtist was op advies van de huisarts nog dezelfde week gemaakt. Ik kwam terecht bij Marije van Simpl.Food. Bij het eerste consult gaf Marije aan dat het vooral belangrijk was eerst te wennen aan het glutenvrij eten. Mijn gewicht was wat haar betrof van latere zorg, en dat zou als gevolg van het glutenvrij eten ook nog wel eens spontaan kunnen veranderen. Ik woog bij dat eerste consult ongeveer 103 kilo en vond het een prima afspraak. Kort daarna leek ze gelijk te krijgen, ik begon spontaan af te vallen en was al snel ruim 2 kilo kwijt. Enthousiast dacht ik “zie je wel”, die buik en dat gewicht komen dus toch van de coeliakie en dat gaat nu vanzelf veranderen. Helaas voor mij was ik nog voor de volgende afspraak net zo spontaan weer terug op die 103 kilo.

En daar bleef het niet bij, ik zag vanaf dat moment er vrijwel dagelijks een onsje bijkomen. Er was gelukkig ook wel weer eens een dag dat er ineens wat af ging, maar al met al bleef ik zwaarder worden. Ik hield op verzoek van Marije gedurende 3 dagen een eet-dagboek bij om te zien of hetgeen ik binnenkreeg te veel of juist te weinig was. Eline, de collega van Marije nam bij de volgende afspraak de lijsten met mij door en kwam tot de conclusie dat het eigenlijk wel goed moest zijn. Er was een kans dat ik wellicht ondervoed was en mijn lichaam nog steeds bezig was te wennen aan de plotselinge voedingsstoffen die het weer binnenkreeg sinds ik glutenvrij was gaan eten. Ik met mijn omvang ondervoed? Dat klonk wel bizar. Maar geduld leek een schone zaak, er zou vast een kantelpunt komen. Ik kon toch haast niet nog zwaarder worden?

Nou dat kon dus wel. Op het hoogtepunt, of liever gezegd dieptepunt woog ik 108,6 kilo. Natuurlijk heb ik mijn vrouw geprobeerd uit te leggen dat ze toch wel blij moest zijn dat ze zomaar heel veel extra Gerry had gekregen sinds ons huwelijk, maar ze trapt er niet in.

In de consulten die volgden stelde Marije voor dat het goed zou zijn als ik het sporten weer langzaam op zou pakken om de verbranding te helpen opstarten. 30 minuten per dag. Omdat het me geen goed idee leek voor mijn knieën om gelijk weer te gaan hardlopen koos ik er voor om vooral op de hometrainer te gaan fietsen en buikspieroefeningen te doen. Hoewel het me veel energie koste bleef het resultaat volgens de weegschaal uit. Sterker, ik werd nog steeds zwaarder! Om gek van te worden.

Marije stelde voor om bij het volgende consult een meting uit te voeren om te zien hoe het los van de kilo’s met mijn lichaam gesteld was. Hoe zat het met de opbouw? En hoe met de ondervoeding? Afgelopen week heeft Eline de zogenaamde Bia-meting (Bio-elektrische Impedantie Analyse) uitgevoerd en met mij besproken. De meting zelf is erg eenvoudig. Een simpel apparaat, 2 plakkertjes op je hand en 2 op je voet. Een stroompje er doorheen en in een paar seconden verschijnt de uitslag op de computer. Hoe eenvoudig de meting, de daaruit rollende gegevens zijn razend interessant en geven veel inzicht in hoe het er van binnen voor staat.

In mijn geval bleek o.a. dat ik 6,2 tot 10,2% te veel vetmassa heb. Dat was geen verrassing en viel me eigenlijk erg mee. Wat wel een verrassing was dat was de spiermassa. Die was namelijk ook 9,9% hoger dan bij een gemiddelde man van mijn leeftijd. Maar dat bleek juist goed nieuws te zijn en verklaarde wellicht ook waarom ik ondanks het sporten niet direct afviel. Inmiddels bleek mijn voedingswaarde ook weer op normaal niveau te zijn, dus van ondervoeding was in ieder geval geen sprake meer. En toen Eline een hernieuwde berekening maakte van mijn BMI met het weglaten van de extra kilo’s spiermassa, bleek weliswaar dat ik nog steeds veel te hoog zit, maar wel ruim 6 punten onder de uitkomst die je zonder meting krijgt.

Helaas hebben we niet eerder een meting gedaan, waardoor we niet kunnen vaststellen of er een groot verschil zit in de waardes tussen het begin van mijn glutenvrije leven 6 maanden gelden en nu. Maar ik ging gemotiveerd de deur weer uit, met de afspraak dat we de volgende keer weer zouden meten.

Die motivatie hou ik vast, want die kilo’s moeten er gewoon af. Dat teveel aan vetpercentage ga ik de komende maanden langzaam maar zeker slopen. Ik ben intussen weer begonnen met hardlopen. En wat doet dat ongelooflijk zeer….. Maar het geeft vooral een gevoel van goed bezig te zijn. Hoewel ook nu de weegschaal nog zegt dat er niets af gaat, ben ik er van overtuigd dat bij mijn volgende afspraak er wijzigingen zullen zijn.

Over anderhalve week ga ik naar Canada om met een vriend die daar woont een week lang elke dag te hiken in de bergen. Een soort private bootcamp. Alles om nu eindelijk een einde te maken aan die extra kilo’s. Ik hou jullie vanuit Canada via dit blog uiteraard op de hoogte van de ontwikkelingen.

Het ultieme doel zou toch wel zijn om voor mijn 50e verjaardag weer een keer op het voetbalveld te staan. Ik zal er alles aan doen om dat waar te maken en met de hulp van Marije en Eline gaat dat vast en zeker lukken.

Andere glutenvrije bloggers die vandaag schrijven over afvallen/aankomen zijn;

glutenvrijreizen.blogspot.nl

creatiefglutenvrij.wordpress.com

glutenfreefavourites.com

glutenvrijemama.nl

ikbenglutenvrij.nl

laurienis.com

mainlymarlot.nl

missglutenvrij.nl

rijstwafel.wordpress.com

storiesofacoeliac.com

thedutchceliac.com