De reis naar Amerika

Zo, we zijn er! Zoals ik op Facebook al had aangegeven zou ik mijn vakantie door gaan brengen in Amerika. Gisteren was het zover en konden we beginnen aan een hopelijk heerlijke vakantie.

We vlogen met British Airways, van Schiphol naar Londen Gatwick en van daar door naar Orlando. Uiteraard ging ik op pad met een noodvoorraad glutenvrije repen, een doos crusli/granola voor de eerste dag en een paar pistoletten met Old Amsterdam…. gewoon omdat ik ze lekker vind.

Op Schiphol bleek dat men graag meedenkt aan de gezondheid van mensen. De afstand van de incheck balie naar het vliegtuig was gelijk aan het lopen van een halve marathon. (Voor de kenners, van hal 3 naar Gate D28) Jeetje wat een afstand. Hoewel we ruim op tijd waren bij de incheck moest je nog je best doen om op tijd bij de gate aan te komen. Voordeel is wel dat je dan niet meer lang hoeft te wachten voor je in mag stappen.

Tijdens de korte vlucht naar Londen Gatwick kregen we uiteraard niet meer dan een kop koffie of thee met de keuze uit een mandje met 3 opties: Een koek met gluten, een zakje chips met gluten of een zakje noten met rozijnen en yoghurt. Mijn vrouw koos voor de chips en ik stortte me op de nootjes. Vrouw lief had geluk, want ze kreeg uiteraard ook mijn rozijntjes en die met yoghurt. Want die lusten we niet 🙂

Op Londen Gatwick aangekomen was ik aangenaam verrast door de enorme hoeveelheid restaurants en winkeltjes. In de 2 uur die we daar aan overstap hadden heb ik gekeken of er ook wat glutenvrij te krijgen was, en dat was zeker het geval. Zo was er een Wagamama waar Barbara van Glutenfree Amsterdam al eens enthousiast over schreef. Verder was er een restaurant van Jamie Oliver waar op de Italiaanse kaart stond aangegeven dat er ook glutenvrije pasta verkrijgbaar was en verkocht de Starbucks een glutenvrije wrap. Kortom keuze genoeg. Zelf hield ik het bij de koffie van de Starbucks en een pistolet met oude kaas die tenslotte nog in mijn tas zat.

Op de lange vlucht van 9 uur naar Orlando kregen we 2x wat te eten. Vooraf had ik uiteraard bij de boeking aangegeven dat ik glutenvrij wilde eten en dus kreeg ik keurig een maaltijd met het opschrift GFML. Het is altijd weer spannend of je dieet goed is doorgekomen, maar gelukkig was dat prima in orde. Blijft trouwens leuk om te zien dat mensen altijd verlekkerd kijken als jij alvast je eten krijgt en zij nog moeten wachten 🙂

Ik kreeg kip met gele rijst, een bakje gegrilde groenten, een bakje fruit en een brioche bolletje. Kortom, British Airways had het prima voor elkaar. De normale maaltijd van mijn vrouw zag er ook goed uit en had een chocolade mousse als toetje. Ik heb nog even overwogen mijn fruit te ruilen voor de mousse, maar volgens haar was dat fruit juist goed voor me. Maar ik verdenk haar er van dat ze gewoon zelf trek had in die mousse.

Een uurtje voor de landing kregen we nog wat te eten en waar de normale hap bestond uit 2 sandwiches en een kitkat kreeg ik opnieuw fruit met ook nog 2 doosjes rozijnen. En omdat het mijn geluksdag was niet 1 maar 2 bakjes. Ruilen voor die glutenvolle Kitkat kon uiteraard niet dus heb ik noodgedwongen ook die extra vitamientjes maar meegepakt.

Eenmaal in Orlando is de Amerikaanse douane altijd heerlijk streng. Belangrijk is denk ik dat je vooral eerlijk bent. Ik geef dan ook gewoon aan dat ik voedsel mee heb. Dat levert extra vragen op, maar als je aangeeft dat het verpakte repen zijn omdat je glutenvrij moet eten doen ze niet moeilijk. Geef je het niet aan en controleren ze je dan heb je wel een probleem. Overigens ging dat bij mij nog maar net goed…. want ondanks mijn eerlijkheid bleek dat ik vergeten was dat er ergens in de handbagage nog een pistolet met kaas zat. En dat hadden ze nou net niet goed gevonden 🙂

Maar we zijn er, de zon schijnt…… we gaan aan de reis beginnen.