Een geslaagde werklunch

Twee weken terug kreeg ik op mijn werk een uitnodiging voor een bijeenkomst in het Amrâth hotel in Maasbergen. Deze bijeenkomst zou de gehele dag duren, inclusief een lunch. Omdat de eindtijd stond vastgesteld op 19:00 uur was ik niet zeker of er aan het eind ook een diner zou zijn.

Ik maakte me best wel een beetje zorgen, want als er alleen een lunch was, dan kon ik een broodje meenemen van huis en zou ik me wel redden. Met ook nog eens een diner werd dat toch een stuk lastiger. Het is misschien gek, maar ik zie mijn coeliakie vooral als iets van mezelf, waar de mensen om mij heen geen last van hoeven te hebben.

In dit geval koos ik er toch maar voor om bij de management assistente van de directie na te vragen of er wel of niet een diner gekoppeld zat aan de dag en of er dan wellicht rekening gehouden kon worden met mijn glutenvrije dieet. Al snel bleek de dat eindtijd fictief was en we veel eerder klaar zouden zijn. Een diner was er dan ook niet, maar wel een lunchbuffet. Ze gaf aan dat ze zou navragen of ze bij de lunch rekening konden houden met mijn dieet. Tot gisteren hoorde ik niets, en ik had me dan ook al voorgenomen om gewoon van huis iets mee te nemen. Maar gistermiddag kreeg ik een e-mail dat ik me geen zorgen hoefde te maken, er werd rekening met me gehouden. Voor alle zekerheid ging ik vanochtend de auto in met wat rijstcrackers en een energiereep voor als het toch mis mocht gaan. 

Bij aankomst in de vergaderzaal van het hotel nam ik een bak koffie en maakte hier en daar een praatje. Tot een van de collega’s ineens opmerkte dat er zelfs glutenvrije cake bij de koffie was. Een andere collega bevestigde dit, dus ging ik op zoek naar mijn schoteltje 🙂  En inderdaad, er stond keurig een bordje met 2 plakjes cake, afgedekt met een stuk folie en een bordje erbij dat het glutenvrij was. Dat was toch een leuke verrassing waar ik niet op gerekend had, en het smaakte me prima.

Het lunchbuffet werd voorafgegaan met een soepje wat aan tafel werd geserveerd. Ik zag bij de collega’s al dat het om een tomaten crème soepje was, dus dat kon niet goed zijn. Voor de zekerheid vroeg ik aan de serveerster of de soep glutenvrij was, wat ze even voor me na ging vragen. Na een minuut kwam ze terug met een andere, glutenvrije kop soep. Ook iets met een tomatenkleur, maar eerder een soort bouillon met groenten. Niet lang daarna kwam ze een bordje met verschillende broodjes brengen, waaronder een soort croissant en de mededeling dat ik nog iets warms geserveerd zou krijgen in plaats van de standaard kroket die mijn collega’s kregen. Het bleek een heerlijke omelet te zijn (al ziet het er op de foto een beetje rommelig uit), voorzien van de nodige champignons en groenten. Ik moest alleen nog even wat beleg zoeken bij de broodjes, maar die keuze was zo groot dat het geen enkel probleem was daar iets tussen te vinden dat glutenvrij was.

Kortom, mijn lunch was meer dan geslaagd. Met dank aan het Amrâth hotel in Maasbergen en natuurlijk de management assistente die het keurig had geregeld. En toch blijf ik het wel lastig vinden dat je een soort status aparte hebt in zo een gezelschap. Maar wellicht moet ik daar maar aan wennen. Het is niet anders en over gaat het toch niet meer……

Hoe gaan jullie daar mee om?