We zijn inmiddels een paar dagen onderweg en hebben al een hoop meegemaakt. Ook voor wat betreft de glutenvrije mogelijkheden, dus ik vertel jullie graag hoe het me tot nu toe vergaan is en wat ik gegeten heb.
Om te beginnen, we hebben het werkelijk geweldig. Elke dag is een belevenis op zich. En hoewel ik al vaker in Amerika ben geweest is dit weer een heel nieuwe ervaring. Zeker hier in Nashville, waar we nu zijn voelt het alsof je pas echt in Amerika bent. Hier zijn de dingen zoals ik ze vroeger als kind in gedachte had als ik aan Amerika dacht. Geweldig!
Maar goed, onze reis begon afgelopen week in Orlando, waar we na de landing onze huurauto ophaalden. Een grote SUV, want ik
hou er niet van om met een kleine auto naast hele grote trucks te rijden. Bovendien zie je een stuk meer als je net iets hoger zit. De kosten zijn het niet, want een SUV is maar zo een € 50,- duurder dan een middenklasser.
We hadden besloten om gelijk na aankomst nog een uurtje door te rijden naar Daytona Beach om de andere ochtend al vast een eindje op weg te zijn. De andere ochtend was het tijd voor ontbijt. Het hotel bood een standaard ‘continental’ ontbijt aan zoals je dat hier in veel hotels ziet. (Als er al ontbijt is, want vaak is er alleen koffie of thee met een koek). Het ontbijtje bevatte 2 soorten cornflakes, sneetjes brood, vers te bakken wafels, mini muffins en appels. Aan glutenvrij wordt in deze hotels niet gedacht. Gelukkig had ik van huis een eigen pak Granola meegenomen, dus die kon gelijk op dag één open. Ik liet het daarbij, onderweg zouden we wel zien of er nog iets bij een supermarkt te krijgen was.
De eerste stop die we maakten was bij een oude vriendin van mijn vrouw in het plaatsje Yulee. Ze hebben samen Engels gestudeerd aan de Bosphorus Universiteit in Turkije, en hadden elkaar 22 jaar niet gezien. Dat moest gevierd met een lunch. In een leuk restaurantje aan zee vroeg ik om een glutenvrije kaart. Die was er, maar helaas was de keuze behoorlijk beperkt. Ze hadden helaas geen broodjes bij de hamburgers en bakten de frietjes in dezelfde olie als de gepaneerde uienringen en inktvis. Dat schoot niet op, dus dan maar een burger zonder broodje en wat groenten in plaats van de friet. De vriendin was erg verbaasd over de vragen die ik allemaal stelde aan de serveerster, zeker m.b.t. de frietjes. Voor ons heel gewoon, maar net als in Nederland is kennelijk de bekendheid waar gluten nu precies inzitten niet heel groot. Het blijft opletten geblazen dus!
Nadat we afscheid genomen hadden reden we door naar Savannah, een prachtige, historische stad waar we ‘s avonds kozen voor restaurant Outback. Een keten met een Australische inslag die door heel Amerika te vinden is. Ik heb daar in het verleden vaker gegeten en wist dus zeker dat ze een glutenvrije kaart zouden hebben. Ik koos voor een van de heerlijke steaks met een gepofte aardappel en broccoli en het me smaken. Heel gezellig is de Outback niet, ze zijn wat gejaagd, maar als je zeker wilt weten dat je goed en glutenvrij kunt eten is het een prima alternatief.
De andere ochtend zijn we voor het ontbijt naar de supermarkt gegaan. het werd de Publix. Een supermarkt die je in een groot deel van Amerika kunt vinden en die een redelijk assortiment glutenvrij heeft. Een beetje afhankelijk per winkel, maar je vindt altijd wel iets. Ik vond
er een aantal granola repen van Kind in diverse smaken. Ik nam die met Latte Macchiato en die met Caramel Sea Salt. En ik kocht een zak gepofte rijst met caramel smaak van Quaker. Daarmee moest ik wel kunnen ontbijten. Bij de kassa vroeg de medewerker die de tassen voor je inpakt wie die repen van Kind had gekozen. Hij was er zelf namelijk stapelgek op en vond het dus een prima koop, wat mij wel erg nieuwsgierig maakte naar die repen.
Inderdaad moet ik zeggen dat die repen van Kind erg lekker zijn. Normaal ben ik niet zo een hele grote fan van granola repen, maar deze lust ik wel. Zeker die met Latte Macchiato smaak is erg lekker. Maar wat pas echt lekker was dat zijn die gepofte rijst rondjes met caramel van Quaker. Lekker dun en ontzettend knapperig. In niets lijken ze op de varianten die je bij ons kunt kopen van Snack a Jacks. Van dat soort rijstwafels word ik niet blij, maar van deze van Quaker kan ik niet afblijven. Echt heerlijk!
Na het ontbijt zetten we opnieuw koers naar dat prachtige centrum van Savannah om het nu ook bij daglicht te kunnen zien. Savannah ligt aan een rivier en gisteravond hebben we gezien hoe gezellig het daar was. Vandaag is 
het wat rustiger, maar het geeft ons wel de gelegenheid de stad nog eens goed te bekijken. Er zijn los van de straat langs de rivier maar liefst 23 pleintjes. De meeste voorzien van stokoude bomen waar mos op groeit en overheen hangt. Echt prachtig om te zien. Helaas krijgen we te maken met heftige regenbuien. Vermoedelijk veroorzaakt door orkaan Erika, die weliswaar inmiddels geen orkaan meer is maar nog wel een heleboel nattigheid en wind meebrengt. Waar wij zijn valt de wind wel mee, maar de regen zeker niet. We besluiten te schuilen in een ijswinkel waarvan ik toevallig gezien had dat hij op een lijstje met glutenvrije mogelijkheden stond in Savannah. Ik had een slechtere schuilplaats kunnen bedenken 🙂
Helaas houdt de regen behoorlijk lang aan en we moeten straks nog een behoorlijk eind rijden. Goed om eerst nog wat te gaan eten. Met dank aan een reactie van Saskia op mijn vorige blogpost heb ik vooraf gekeken op: Findmeglutenfree.com en gezien dat ik voor een burger met friet terecht kan bij Five Guys. Een keten die je op meerdere plekken in Amerika kunt vinden. Helaas blijkt wel hun burger en hun friet 100% glutenvrij te zijn maar hebben ze geen glutenvrije broodjes. Ietwat misleidend, maar de burger die ik uiteindelijk in een bakje krijg mag er zeker zijn. Heerlijk, en dat geldt ook voor de frietjes die met schil gebakken zijn!
Niet veel later zitten we in de auto op weg naar onze volgende slaapplaats, Asheville. Dat is een best eind weg, en brengt ons van de staat Georgia naar North Carolina. Ik vind autorijden niet erg, maar de hoosbuien beginnen nu toch wel vervelend te worden. En soms is autorijden gewoon even niet meer te doen en moet er noodgedwongen heel langzaam gereden worden of zelfs gestopt. Het duurt een paar uur voor het weer zonnig wordt, gelukkig, we zijn er doorheen.
Eenmaal in Asheville aangekomen checken we snel in bij ons hotel. De eigenaar blijkt een van oorsprong Griekse meneer van 
maar liefst 93 jaar. Hij straalt nog een en al energie uit en verwijst ons voor een lekkere maaltijd naar een restaurant verderop in de straat. Volgens hem veel beter dan de gebruikelijke ketens. Dat ook dat restaurant ‘Cornerstone’ genaamd van hem is vertelt hij er niet bij….. Maar het eten is in dat restaurant echt heel erg goed. De serveerster checkt op mijn verzoek alles dubbel bij de chef en eigenlijk alles wat ik wil eten is zonder gluten. Ik eindig met een heerlijk stuk vlees met een ‘gravy’, een dikke, lobbige jus met champignons en frietjes. Die gravy is eigenlijk in 9 van de 10 gevallen onmogelijk vanwege de gluten, maar hier gelukkig niet. Ik laat het me heerlijk smaken.
De andere ochtend is het tijd om richting Great Smoky Mountain te gaan, één van de vele Nationale Parken in Amerika. Voor mijn vrouw is er opnieuw een ontbijtje met brood, cornflakes, muffins, etc. Ik heb gelukkig mijn gisteren in de supermarkt gekochte spullen nog niet allemaal op, dus verhongeren doe ik niet. Een bak koffie erbij en ook eet prima. We rijden na het ontbijtje via een omweg over The Blue Ridge Parkway naar het park. Tip van onze Griekse vriend gisteravond, dat is een langzamere weg, dwars door de bergen en leidt ons door maar liefst 18 tunnels. Maar geweldig, wat is het hier prachtig. Het park zelf is mooi, maar we vonden de weg ernaartoe mooier. Helaas zien we op wat vlinders en een eekhoorn na geen andere dieren. Jammer, want daar kwamen we toch een beetje voor.
Aan het eind van de dag verlaten we Great Smoky Mountain en gaan alvast een stuk richting Nashville. We hebben een hotel geboekt in Kingston. Hebben geen idee of het daar wat is, maar het was wel al een groot stuk in de goede richting. Eenmaal aangekomen blijkt het hotel prima en het lijkt alsof er ook wel wat restaurantjes zijn. Dat valt uiteindelijk toch tegen, en we eindigen na flink wat heen en weer rijden bij de plaatselijke McDonald. Hier niets geen glutenvrije broodjes zoals bij ons, sterker, de McDonalds is in Amerika sowieso geen aanrader. Het is de eerste avond dat we niet lekker gegeten hebben. Dit moeten we niet meer doen.
‘s Ochtends heb ik zo langzamerhand wel trek in een broodje. Een keer iets anders dan reepjes en gepofte rijst zou niet gek zijn. We proberen de lokale supermarkt en hoewel die nog steeds de omvang 
heeft van 2x de gemiddelde Albert Heijn, hebben ze niets wat glutenvrij is. Ze zijn wel zo vriendelijk ons door te sturen naar een andere supermarkt in een plaatsje verderop, Kroger. Nog niet eerder gezien, en ik ga nog even uitzoeken waar in Amerika deze supermarkt allemaal zit, want hier hadden ze echt een enorme hoeveelheid glutenvrije spullen. Geweldig! Ik vond er van het merk Udi’s een kant en klare sandwich met een gebakken ei, kaas en een plakje ham. Een paar minuten in de magnetron en klaar (gelukkig hebben we die in de hotelkamer). Op het doosje zag het er goed uit. In werkelijkheid viel het brood gedeelte wat tegen, maar de smaak was prima. Als ik hem weer ergens tegen kom zal ik het zeker weer halen. Voor de afwisseling toch erg lekker.
Vandaag rijden we van Kingston naar Nashville. Hoe het ons daar vergaat lees je over een paar dagen in een volgend blog. Helaas is het erg lastig om snel een compact verhaal te schrijven dat ook nog lekker leest, dus ik hoop dat jullie er een beetje doorheen komen 🙂
Mocht je mijn dagelijkse reisverslagen willen lezen, waarin ik meer in ga op wat we zoal doen in Amerika, dan kun je een kijkje nemen op: mulder.reisverslag.com We zijn daar al een stukje verderop in de reis.
Vragen? Opmerkingen en tips voor de plekken waar ik nog heen moet? Laat maar weten.
leest prima hoor