Over hardlopen, afvallen en een harde buik

Deze keer een wat persoonlijk blog. Ik word de laatste weken geteisterd door een harde, gevoelige buik. Een bezoek aan de dokter afgelopen week gaf uitsluitsel wat er aan de hand was. Daarover verderop in dit blog meer, maar eerst naar wat er aan vooraf ging…..

Medio januari van dit jaar was het voor mij duidelijk dat ik na het goed gewend te zijn geraakt aan het glutenvrije dieet me nu ook kon gaan richten op het krijgen van een beter gewicht. Om mezelf een enorme kick-start te geven vloog ik naar Canada om daar met vriend en coach Bert 10 dagen lang de bergen op te wandelen. Ik schreef er destijds een aantal blogs over, die vind je hier: Klik hier En hoewel het soms enorm pijn deed, ging ik door. Het kon niet anders dan dat dit de ommekeer moest worden. Nu duidelijk was dat coeliakie mijn gewicht jarenlang had beïnvloed was het een half jaar na de diagnose tijd om de beuk erin te gooien. Ik sleurde mezelf de bergen op, ploeterde door de sneeuw en gaf alles wat ik had.

Tien dagen later kwam ik gesloopt maar enthousiast terug. Ik had de motivatie te pakken die je soms zo nodig hebt om een drempel over te gaan en je doelen na te streven. Na terugkomst bouwde ik mijn herwonnen energie uit door om de dag hard te lopen. Aangemoedigd door mijn vrouw die als extra stimulans besloot mee te gaan lopen. Ik was waanzinnig trots met elk nieuw doel wat we bereikten. Ik gaf me op voor een 5 kilometer loop in maart en was als een kind zo blij dat ik hem wist te volbrengen, en nog in een redelijke tijd ook. Half juni liep ik samen met mijn vrouw en dochter zelfs een 7 kilometer loop, ik viel goed af, bouwde extra spiermassa op…………en toen ging het mis.

De zomer brak aan, ik “vergat” ons op te geven voor een nieuwe loop in augustus of oktober en dus doorbrak ik de motivatie spiraal. Ik nam me voor tijdelijk iets minder te gaan hardlopen, maar wel genoeg om hetzelfde niveau vol te houden. Niet meer 4 keer, maar 2 keer per week. Alleen maak je zo een voornemen niet gemakkelijk waar. Je slaat ongemerkt af en toe een keer over en voor je het weet heb je een hele week niet gelopen. Uiteindelijk betekende dit dat ik op de momenten dat ik wel weer ging hardlopen tot de ontdekking kwam dat ik aan conditie had ingeboet. Effect…. nog minder motivatie om het overmorgen weer te gaan doen. En zie daar, voor je het weet is je conditie echt een heel eind weggezakt en moet je opnieuw beginnen. En dat laatste is niet eenvoudig.

Op mijn beste moment, begin juli, was ik in totaal ruim 14 kilo afgevallen, een fantastisch gevoel, en goed op weg naar een gezonder gewicht. De afgelopen maanden stond ik echter lange tijd redelijk stil en de laatste 2 maanden neemt mijn gewicht zelfs weer toe. Zodanig dat ik op dit moment nog maar 9 kilo minder weeg dan aan het begin. Nog steeds niet verkeerd, maar niet wat ik gehoopt had.

De diëtiste weet mij iedere keer positief te stemmen door bij de meting aan te geven dat mijn voedingsstatus nog nooit zo goed is geweest. Of dat mijn spiermassa toch weer iets is toegenomen. Allemaal niet verkeerd, maar het voelt niet goed. Het voelt alsof ik het ergens onderweg heb laten liggen.

En nu gaat sinds een paar weken mijn buik ook nog protesteren. In de loop van de dag wordt mijn buik harder en harder en tegen de avond is hij echt heel gevoelig. Sinds de diagnose coeliakie let ik veel beter op signalen van mijn lichaam en dus wist ik na een paar dagen al dat er echt iets vreemds aan de hand was. En zoals dat hoort bij een echte vent, denk ook ik dan natuurlijk gelijk aan het ergste 🙂 Een gang naar de huisarts leverde gelukkig een eenvoudig antwoord op, ik heb last van constipatie. Met een doos vol zakjes met Psylliumvezels verliet ik opgelucht de praktijk.

Aan hetgeen ik eet heb ik de afgelopen maanden eigenlijk niet veel veranderd. En het zou natuurlijk gewoon toeval kunnen zijn dat ik juist op dit moment last heb van constipatie, maar ik vermoed dat het plotseling stoppen met voldoende bewegen de grote boosdoener is. Voorlopig moet ik dus aan de zakjes Psylliumvezels om de boel weer goed op gang te helpen.

Mooi dat het met een paar extra vezels uit een zakje kan, maar in de tussentijd ga ik er toch echt voor zorgen dat ik de boel weer zelf goed op de rit krijg. Inmiddels ben ik weer begonnen met hardlopen, en deze keer ga ik dat gewoon volhouden. Ik heb gelukkig nog een mooi doel in het verschiet…… al begint de tijd te dringen….. over 2,5 maand wordt ik 50 en mijn allermooiste doel is nog steeds om voor die magische dag nog één keer een voetbalwedstrijd te spelen. En niet als een natte krant die niet vooruit komt, maar gewoon zoals ik dat in mijn glorietijd ook deed….. bloed fanatiek van de eerste tot de laatste minuut.

Zal het me lukken op tijd fit te zijn? De tijd zal het leren….